"Είναι πολλά που θα ήθελα να πω·
Να πω σε όλους αυτούς που άφησαν το στίγμα τους σε μένα.
Είναι πολλά που θα ήθελα να γράψω·
Να γράψω για τις όμορφες στιγμές αυτού του καλοκαιριού.
Καθώς ξεπηδάνε μωβ/μπλε ρυάκια νερού στη μπανιέρα, βλέπωντας να ξεπλένονται τα υπολείμματα χρώματος που άφησε η βαφή πάνω στο σώμα μου λόγω του ιδρώτα -του ιδρώτα από το χορό- και να χάνονται στο κενό, αρχίζω να αναλογίζομαι αυτό το καλοκαίρι.
Όταν επέστρεψα από το Λονδίνο -τη δεύτερη φορά που το επισκέφθηκα αφότου αποφοίτησα από τη σχολή μου- είχα πέσει σε κατάθλιψη.
Ένιωθα κενή. Μου έλειπαν οι φίλοι μου, μου έλειπε ο τρόπος ζωής, τα raves, τα parties, τα τα τα . . .
Είχα προκαθορίσει την κατάληξη του καλοκαιριού. Πίστευα πως θα είναι η χειρότερη εποχή της ζωής μου. . .
Κι όμως, πόσο λάθος έκανα. Σε λιγότερο από 24 ώρες φεύγω πάλι για Λονδίνο -για μεταπτυχιακό αυτή τη φορά. Ύστερα από έξι περίπου μήνες που είμαι στην Ελλάδα χωρίς να έχω επισκεφθεί το Λονδίνο πίστευα ότι θα ήθελα να φύγω τρέχωντας.
Και όμως. . .
Αυτό το καλοκαίρι μου έδωσε τόσα πολλά, τόσες φιλίες, τόσες εμπειρίες. . . "
Βρήκα τα παραπάνω γραμμένα σε ένα πρόχειρο φύλλο.
Τα είχα γράψει στιγμές πριν επιστρέψω στο Λονδίνο.
Νέα αρχή. Ξανά.
Πάνω που είχα συνηθίσει την Αθήνα, είχε βρει τους ρυθμούς μου, είχαμε κάνει ένα γαμάτο παρεάκι (ω ναι, παρτάραμε τόσο που κάναμε την Αθήνα Λονδίνο) έπρεπε να γυρίσω πίσω.
Συνήθως χαιρόμουν όταν ερχόταν αυτή η στιγμή. Όμως αυτή τη φορά όλα ήταν διαφορετικά: το πόσο όμορφα πέρασα το καλοκαίρι μου, αλλά και το πόσο αβέβαια θα ήταν τα πράγματα στο Λονδίνο.
Η παρέα του Λονδίνου έχει διασκορπιστεί. Άλλοι έφυγαν, άλλοι μένουν μακρυά ο ένας από τον άλλον. Δε μένουμε πια στις εστίες όλοι μαζί. Δεν είμαστε όλοι φοιτητές πλέον.
Μπροστά στη νέα πραγματικότητα του Λονδίνου τα Εξάρχεια φαντάζουν ονειρικά.
Το δέσιμο, οι εμπειρίες, οι κοντινές αποστάσεις· είχαν όλα κάτι από τη λάμψη του ιδανικού, του ονείρου των τριών χρόνων στις εστίες.
Όμως δε θα προσκολληθώ στο παρελθόν. Έχω περάσει πολλές ωραίες στιγμές στη ζωή μου.
Από τις εποχές του αράγματος στα σκαλάκια στο Σύνταγμα, τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα, τις κορυφαίες στιγμές στο Λονδίνο, τα ταξίδια μου και το καλοκαίρι αυτό στα Εξάρχεια.
Ομολογώ το βρίσκω δύσκολο να πρέπει να προσαρμοστώ σε λίγες μέρες σε όσα προσαρμόστηκαν οι φίλοι μου εδώ σε ένα χρόνο. Όμως ξέρω πως σιγά σιγά θα δημιουργηθούν νέες όμορφες στιγμές, νέες αξέχαστες εμπειρίες, νέες παρέες και φιλίες -χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα ξεχαστούν έστω και στο ελάχιστο οι παλιές- και σίγουρα νέες περιπέτειες.
Ναι, φέτος κάνω το μεταπτυχιακό μου οπότε σίγουρα θα είναι πιο έντονοι οι ρυθμοί, όμως έχω μάθει να φέρνω τις καταστάσεις στα μέτρα μου.
Είμαι ίσως από τους τυχερούς ή απλά η θέλησή μου να είμαι συλλέκτρια όμορφων στιγμών συνέβαλε στην απόκτηση αυτών των εμπειριών.
Οι ευχές μου για το νέο ακαδημαϊκό έτος είναι να είμαστε όλοι καλά -σωματικά και ψυχικά, να αγαπάμε και να αφήνουμε να μας αγαπάνε και φυσικά να παρτάρουμε ανελέητα και να λιώσουμε στις κρεπάλες!
RAVE ON BITCHEZ <3
Να πω σε όλους αυτούς που άφησαν το στίγμα τους σε μένα.
Είναι πολλά που θα ήθελα να γράψω·
Να γράψω για τις όμορφες στιγμές αυτού του καλοκαιριού.
Καθώς ξεπηδάνε μωβ/μπλε ρυάκια νερού στη μπανιέρα, βλέπωντας να ξεπλένονται τα υπολείμματα χρώματος που άφησε η βαφή πάνω στο σώμα μου λόγω του ιδρώτα -του ιδρώτα από το χορό- και να χάνονται στο κενό, αρχίζω να αναλογίζομαι αυτό το καλοκαίρι.
Όταν επέστρεψα από το Λονδίνο -τη δεύτερη φορά που το επισκέφθηκα αφότου αποφοίτησα από τη σχολή μου- είχα πέσει σε κατάθλιψη.
Ένιωθα κενή. Μου έλειπαν οι φίλοι μου, μου έλειπε ο τρόπος ζωής, τα raves, τα parties, τα τα τα . . .
Είχα προκαθορίσει την κατάληξη του καλοκαιριού. Πίστευα πως θα είναι η χειρότερη εποχή της ζωής μου. . .
Κι όμως, πόσο λάθος έκανα. Σε λιγότερο από 24 ώρες φεύγω πάλι για Λονδίνο -για μεταπτυχιακό αυτή τη φορά. Ύστερα από έξι περίπου μήνες που είμαι στην Ελλάδα χωρίς να έχω επισκεφθεί το Λονδίνο πίστευα ότι θα ήθελα να φύγω τρέχωντας.
Και όμως. . .
Αυτό το καλοκαίρι μου έδωσε τόσα πολλά, τόσες φιλίες, τόσες εμπειρίες. . . "
Βρήκα τα παραπάνω γραμμένα σε ένα πρόχειρο φύλλο.
Τα είχα γράψει στιγμές πριν επιστρέψω στο Λονδίνο.
Νέα αρχή. Ξανά.
Πάνω που είχα συνηθίσει την Αθήνα, είχε βρει τους ρυθμούς μου, είχαμε κάνει ένα γαμάτο παρεάκι (ω ναι, παρτάραμε τόσο που κάναμε την Αθήνα Λονδίνο) έπρεπε να γυρίσω πίσω.
Συνήθως χαιρόμουν όταν ερχόταν αυτή η στιγμή. Όμως αυτή τη φορά όλα ήταν διαφορετικά: το πόσο όμορφα πέρασα το καλοκαίρι μου, αλλά και το πόσο αβέβαια θα ήταν τα πράγματα στο Λονδίνο.
Η παρέα του Λονδίνου έχει διασκορπιστεί. Άλλοι έφυγαν, άλλοι μένουν μακρυά ο ένας από τον άλλον. Δε μένουμε πια στις εστίες όλοι μαζί. Δεν είμαστε όλοι φοιτητές πλέον.
Μπροστά στη νέα πραγματικότητα του Λονδίνου τα Εξάρχεια φαντάζουν ονειρικά.
Το δέσιμο, οι εμπειρίες, οι κοντινές αποστάσεις· είχαν όλα κάτι από τη λάμψη του ιδανικού, του ονείρου των τριών χρόνων στις εστίες.
Όμως δε θα προσκολληθώ στο παρελθόν. Έχω περάσει πολλές ωραίες στιγμές στη ζωή μου.
Από τις εποχές του αράγματος στα σκαλάκια στο Σύνταγμα, τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα, τις κορυφαίες στιγμές στο Λονδίνο, τα ταξίδια μου και το καλοκαίρι αυτό στα Εξάρχεια.
Ομολογώ το βρίσκω δύσκολο να πρέπει να προσαρμοστώ σε λίγες μέρες σε όσα προσαρμόστηκαν οι φίλοι μου εδώ σε ένα χρόνο. Όμως ξέρω πως σιγά σιγά θα δημιουργηθούν νέες όμορφες στιγμές, νέες αξέχαστες εμπειρίες, νέες παρέες και φιλίες -χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα ξεχαστούν έστω και στο ελάχιστο οι παλιές- και σίγουρα νέες περιπέτειες.
Ναι, φέτος κάνω το μεταπτυχιακό μου οπότε σίγουρα θα είναι πιο έντονοι οι ρυθμοί, όμως έχω μάθει να φέρνω τις καταστάσεις στα μέτρα μου.
Είμαι ίσως από τους τυχερούς ή απλά η θέλησή μου να είμαι συλλέκτρια όμορφων στιγμών συνέβαλε στην απόκτηση αυτών των εμπειριών.
Οι ευχές μου για το νέο ακαδημαϊκό έτος είναι να είμαστε όλοι καλά -σωματικά και ψυχικά, να αγαπάμε και να αφήνουμε να μας αγαπάνε και φυσικά να παρτάρουμε ανελέητα και να λιώσουμε στις κρεπάλες!
RAVE ON BITCHEZ <3
No comments:
Post a Comment