Ιστορίες της μαμάς μου Vol. 1

•Ο προπάππους μου και η γυναίκα του που ζούσαν στο γύθειο είχαν ντυθεί εκείνος νταρντάνα κι εκείνη γιατρός σε κάποιες απόκριες και γύριζαν όλο το Γύθειο κάνοντας φάρσες στους συντοπίτες τους! Η μεταμφίεση της γυναίκας του προπάππου μου μάλιστα ήταν τόσο πετυχημένη που κανείς δεν κατάλαβε ότι ήταν γυναίκα!

•Η μητέρα μου πριν βγει στη σύνταξη ήταν αισθητικός και έκανε και μακιγιάζ. Κάθε απόκριες (δεκαετίες 70-80) είχε ουρές απέξω από το ινστιτούτο της από γκέι άνδρες που ήθελαν να τους βάψει Μαρινέλα και Βουγιουκλάκη! Έρχονταν ντυμένοι με τα κανονικά τους ρούχα και άλλαζαν στο ινστιτούτο της γιατί φοβόντουσαν να έρθουν ντυμένοι ως άνδρες με γυναικεία ρούχα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπαίνουν στο κτίριο ως άνδρες και να βγαίνουν ως drag queens! Μάλιστα, όταν η μητέρα μου είχε να βάψει πάρα πολλούς ερχόταν και η γιαγιά μου (Φιλόλογος) και τη βοηθούσε!

•Ένας φίλος της μητέρας μου ήταν drag queen (ανεπίσημα) και η μητέρα μου τον έβαφε και τον έντυνε (με ζαρτιέρες κλπ) και έκανε show στο σαλόνι μας μπροστά στη γιαγιά μου και άλλες γειτόνισσες μεγάλης ηλικίας, οι οποίες τον λάτρευαν και διασκέδαζαν πολύ με το show!

•Η μητέρα μου ντυνόταν άντρας πολλές απόκριες. Μια φορά είχε ντυθεί γαμπρός και πήγε να πάρει από το σπίτι της με ταξί μια φίλη της αισθητικό που είχε ντυθεί νύφη. Τη ζήτησε και από τον πατέρα της ο οποίος έκλαιγε από τα γέλια. Ο ταξιτζής δε που την πήγε (και αρχικά δεν είχε καταλάβει ότι η μαμά μου είναι γυναίκα) έμεινε μαζί τους όλο το βράδυ και της πήγαινε από φιλικό σπίτι σε φιλικό σπίτι μιας και ήθελαν να κάνουν φάρσα σε όλους τους φίλους τους.

•Τότε που νομιμοποιήθηκαν οι πολιτικοί γάμοι, πολλ@ ιδιοκτήτ@ς μαγαζιών με είδη γάμου άρχισαν να πετάνε τα νυφικά που πωλούσαν καθότι πίστευαν ότι ήρθε το τέλος των επιχειρήσεών τους! Έτσι έκανε κι ένας κύριος στο Παγκράτι, και μία φίλη και γειτόνισσα της γιαγιάς μου πήγε και μάζεψε τα νυφικά, τα οποία και χάριζε μετά σε άντρες και γυναίκες για να ντυθούν νύφες τις απόκριες. Τέτοιο ήταν και το νυφικό που φόρεσε η φίλη της μαμάς μου στην παραπάνω ιστορία!

Athens Pride 2018

Το Pride του Σαββάτου ήταν το 5ο Pride στο οποίο πήγα στην Αθήνα.
Το πρώτο ήταν το 2008!!!
Δέκα χρόνια μετά λοιπόν βλέπω με μεγάλη μου χαρά συμμετοχή και από σημαντικούς φορείς, κυβερνητικούς εκπροσώπους, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, και όπως πάντα ενημερωτικά περίπτερα σε σχέση με την υγεία, την παιδεία κλπ.
Εννοείται μεταξύ άλλων υπήρχαν τα κλασσικά περίπτερα με merchandise, μικρών queer ομάδων, πολιτικών παρατάξεων, της colour youth, και των Άθεων Ελλάδος.
Μου έκανε εντύπωση το περίπτερο των αστυνομικών. Έπιασα και την κουβέντα με έναν επειδή ήταν φίλος ενός γνωστού μου και εξεπλάγειν με την προθυμία του και τις απόψεις του. Βέβαια, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι οι υποστηρικτές λοατκι+ μέσα στο σώμα χωρίζονται σε νεοφιλελεύθερους και αριστερούς, κι ότι εκείνος δεν ήταν αριστερός.
Νομίζω πάντως πως ο χώρος της πλατείας Συντάγματος δεν έχει τη δομή της πλατείας Κλαυθμώνος. Η πλατεία Κλαυθμώνος επέτρεπε καλύτερη κατανομή των περιπτέρων και ευκολότερη πρόσβαση στη μουσική σκηνή. Αν και καταλαβαίνω τη συμβολική αξία του να λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ μπροστά από τη Βουλή, ήταν σα να λείπει κάτι... Και η παρέλαση έκανε μικρότερο κύκλο από παλαιότερα.
Μπορώ να πω πως είχε αρκετό κόσμο, αλλά έχω δει και περισσότερο.
Όσον αφορά τη μουσική σκηνή, πριν τελειώσει η παρέλαση ήταν ό,τι νά'ναι, με συνδυασμούς παραδοσιακής και οριεντάλ μουσικής με dubstep. Φαντάζομαι μετά την παρέλαση που θα είχαν μαζευτεί όλ@ στην πλατεία θα ήταν καλύτερες οι μουσικές επιλογές.
Δεν ακολούθησα την παρέλαση από την αρχή, παρά πήγα προς το τέλος. Είχε κάποια οχήματα με μουσική, performers και άτομα που χόρευαν, αλλά ομολογουμένως δεν ήταν τόσο φαντασμαγορικά όσο το 2008 ή 2009 για παράδειγμα. Έλειπε το glitter και η υπερβολή των προηγούμενων χρόνων.
Είδαμε και όχημα στα χρώματα του ουράνιου τόξου από την Taxi Beat και τυμπανιστές και ομάδα από τη Vodafone GR. Είχε και κάποιες άλλες ομάδες που έπαιζαν μουσική. Στα περίπτερα έδιναν βεντάλιες ουράνιο τόξο με το λογότυπο της Στέγης Ωνάση, η οποία ήταν και χορηγός του φεστιβάλ.
Γενικότερα, κρίνοντας από τον τίτλο του περσινού φεστιβάν ("Θέμα Παιδείας") αλλά και του φετινού ("Παρούσα") βλέπουμε μία τάση προς την ενημέρωση και την αναφορά σε πολιτικοκοινωνικά ζητήματα (πχ. η ελλιπής παιδεία σε σχέση με τη διαφορετικότητα καταλήγει σε διακρίσεις και ο σεξισμός και μισογυνισμός στοχοποιούν τη γυναίκα αλλά και ό,τι αυτή συμβολίζει τιμωρώντας τη θηλυκότητα).
Ίσως αυτό σημαίνει ότι σιγά σιγά το φεστιβάλ θα είναι λιγότερο πάρτυ και περισσότερο ενημέρωση και διαμαρτυρία.
Θα δείξει.
Αυτό που θα μου μείνει είναι η σημαία πάνω στη Βουλή και το πόσο διαφορετικά ήταν τα άτομα που συμμετείχαν και φέτος. Από γονείς με παιδιά, μέχρι drag queens, εφηβ@ς που τώρα άρχισαν να ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους, λοατκι+ άνω των 60, λοατκι+ αμεα, straight allies κλπ.
Και του χρόνου!

Κουφοντίνας

Έχει γίνει του πορνό στο Twitter επειδή πήρε 2ήμερη άδεια ο Κουφοντίνας, επειδή ένας από αυτούς που τον υποδέχτηκαν έξω από τη φυλακή ήταν ο γιος του προέδρου της Βουλής, επειδή .... μπλα μπλα μπλα

Ναι, δολοφόνησε 11 ανθρώπους. Ναι, ήταν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης. Όχι, ο φόνος δεν πρέπει να επιβραβεύεται.

Αλλά, η 17 Νοέμβρη δε στοχοποιούσε αθώους πολίτες. Στοχοποιούσε διεφθαρμένους πολιτικούς και μαφιόζους. Πολλές φορές μια θετική αλλαγή είναι βουτηγμένη στο αίμα. Ειδικά εφόσον η δικαιοσύνη υποστήριζε το 'δίκιο' των λίγων, και όχι το δίκιο των πολιτών, ήταν αναμενόμενο ότι κάποιοι πολίτες θα επαναστατούσαν.
Καμία ειρηνική και αναίμακτη επανάσταση δεν είχε αποτελέσματα.

Προφανώς μαζί με τους ενόχους θα υπήρξαν παράπλευρες απώλειες.
Δεν επικροτώ τη δολοφονία ούτε την τρομοκρατία.

Αλλά αν η 17 Νοέμβρη είναι τρομοκρατική οργάνωση, κι όλοι αυτοί που τρώνε τόσα χρόνια τα λεφτά του Ελληνικού λαού, όλοι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, οι μαφιόζοι, οι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα, όλοι αυτοί είναι επίσης τρομοκράτες.

Εγώ εύχομαι στον κύριο Κουφοντίνα να απολαύσει αυτές τις 2 μέρες άδειας που του δώθηκε, αλλά περισσότερο να απολαύσει ότι όλοι οι διεφθαρμένοι θα τρέμουν και θα τρώνε τα λύσσακά τους αυτές τις 2 μέρες. 

Το πιο όμορφο καλοκαίρι/ Ένας απρόβλεπτος χειμώνας

"Είναι πολλά που θα ήθελα να πω·
Να πω σε όλους αυτούς που άφησαν το στίγμα τους σε μένα.
Είναι πολλά που θα ήθελα να γράψω·
Να γράψω για τις όμορφες στιγμές αυτού του καλοκαιριού.

Καθώς ξεπηδάνε μωβ/μπλε ρυάκια νερού στη μπανιέρα, βλέπωντας να ξεπλένονται τα υπολείμματα χρώματος που άφησε η βαφή πάνω στο σώμα μου λόγω του ιδρώτα -του ιδρώτα από το χορό- και να χάνονται στο κενό, αρχίζω να αναλογίζομαι αυτό το καλοκαίρι.

Όταν επέστρεψα από το Λονδίνο -τη δεύτερη φορά που το επισκέφθηκα αφότου αποφοίτησα από τη σχολή μου- είχα πέσει σε κατάθλιψη.
Ένιωθα κενή. Μου έλειπαν οι φίλοι μου, μου έλειπε ο τρόπος ζωής, τα raves, τα parties, τα τα τα . . .
Είχα προκαθορίσει την κατάληξη του καλοκαιριού. Πίστευα πως θα είναι η χειρότερη εποχή της ζωής μου. . .

Κι όμως, πόσο λάθος έκανα. Σε λιγότερο από 24 ώρες φεύγω πάλι για Λονδίνο -για μεταπτυχιακό αυτή τη φορά. Ύστερα από έξι περίπου μήνες που είμαι στην Ελλάδα χωρίς να έχω επισκεφθεί το Λονδίνο πίστευα ότι θα ήθελα να φύγω τρέχωντας.

Και όμως. . .
Αυτό το καλοκαίρι μου έδωσε τόσα πολλά, τόσες φιλίες, τόσες εμπειρίες. . . "


Βρήκα τα παραπάνω γραμμένα σε ένα πρόχειρο φύλλο.

Τα είχα γράψει στιγμές πριν επιστρέψω στο Λονδίνο.
Νέα αρχή. Ξανά.

Πάνω που είχα συνηθίσει την Αθήνα, είχε βρει τους ρυθμούς μου, είχαμε κάνει ένα γαμάτο παρεάκι (ω ναι, παρτάραμε τόσο που κάναμε την Αθήνα Λονδίνο) έπρεπε να γυρίσω πίσω.

Συνήθως χαιρόμουν όταν ερχόταν αυτή η στιγμή. Όμως αυτή τη φορά όλα ήταν διαφορετικά: το πόσο όμορφα πέρασα το καλοκαίρι μου, αλλά και το πόσο αβέβαια θα ήταν τα πράγματα στο Λονδίνο.
Η παρέα του Λονδίνου έχει διασκορπιστεί. Άλλοι έφυγαν, άλλοι μένουν μακρυά ο ένας από τον άλλον. Δε μένουμε πια στις εστίες όλοι μαζί. Δεν είμαστε όλοι φοιτητές πλέον.

Μπροστά στη νέα πραγματικότητα του Λονδίνου τα Εξάρχεια φαντάζουν ονειρικά.
Το δέσιμο, οι εμπειρίες, οι κοντινές αποστάσεις· είχαν όλα κάτι από τη λάμψη του ιδανικού, του ονείρου των τριών χρόνων στις εστίες.

Όμως δε θα προσκολληθώ στο παρελθόν. Έχω περάσει πολλές ωραίες στιγμές στη ζωή μου.
Από τις εποχές του αράγματος στα σκαλάκια στο Σύνταγμα, τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα, τις κορυφαίες στιγμές στο Λονδίνο, τα ταξίδια μου και το καλοκαίρι αυτό στα Εξάρχεια.

Ομολογώ το βρίσκω δύσκολο να πρέπει να προσαρμοστώ σε λίγες μέρες σε όσα προσαρμόστηκαν οι φίλοι μου εδώ σε ένα χρόνο. Όμως ξέρω πως σιγά σιγά θα δημιουργηθούν νέες όμορφες στιγμές, νέες αξέχαστες εμπειρίες, νέες παρέες και φιλίες -χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα ξεχαστούν έστω και στο ελάχιστο οι παλιές- και σίγουρα νέες περιπέτειες.

Ναι, φέτος κάνω το μεταπτυχιακό μου οπότε σίγουρα θα είναι πιο έντονοι οι ρυθμοί, όμως έχω μάθει να φέρνω τις καταστάσεις στα μέτρα μου.

Είμαι ίσως από τους τυχερούς ή απλά η θέλησή μου να είμαι συλλέκτρια όμορφων στιγμών συνέβαλε στην απόκτηση αυτών των εμπειριών.

Οι ευχές μου για το νέο ακαδημαϊκό έτος είναι να είμαστε όλοι καλά -σωματικά και ψυχικά, να αγαπάμε και να αφήνουμε να μας αγαπάνε και φυσικά να παρτάρουμε ανελέητα και να λιώσουμε στις κρεπάλες!

RAVE ON BITCHEZ <3