Είναι μεγάλη η απώλεια, πολύ μεγάλη για να εκφραστεί με μικρές λέξεις.
Ο Μανώλης Γλέζος έζησε και πέθανε αγωνιστής. Αυτός ο Άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης, ο Ήρωας, ο παππούς όλων μας.
Ειλικρινά, νιώθω σα να έχασα ένα δικό μου άνθρωπο.
Δε θα ξεχάσω τη φωτογραφία με εκείνον μέσα στη βροχή και την μπόρα το 2017 να έχει σηκώσει τη γροθιά του ψηλά, για να τιμήσει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. 96 χρονών.
Έκλαψα όταν είδα εκείνη τη φωτογραφία. Και ντράπηκα. Ντράπηκα που δεν ήμουν κι εγώ εκεί.
Είναι πολλά αυτά που έκανε και ως νέος, αλλά και μέχρι το τέλος της ζωής του, ήταν τεράστιος άνθρωπος.
Διαβάστε την ιστορία του, δείτε βίντεο από τις ομιλίες του, και συγκεντρώσεις στις οποίες ήταν.
Πάντοντε ειλικρινής, πάντοτε καθαρός και πάνω από όλα, αλληλέγγυος.
Εύχομαι η μνήμη του να ζήσει για πάντα και να διατηρεί τη φλόγα της αντίστασης αναμένη.
ΥΓ. Πόσο θά'θελα νά'βγαινα στο μπαλκόνι μου στην Αθήνα και να χειροκροτούσα μαζί σας στις 9μμ.
Είμαι στο εξωτερικό όμως, οπότε χειροκρότησα μόνη μου, κι άφησα λίγα λουλούδια σε ένα δέντρο με αυτό το χαρτάκι.
