Art -Photographs -Lomography

Amsterdam again and again! (Greek version only)

Μιλούσα με τον πατέρα μου στο τηλέφωνο τις προάλλες - οι έλληνες γονείς αγωνιούν για την τύχη των ξενιτεμένων τέκνων τους και καθότι μοναχοκόρη η ανησυχία είναι διπλή- και η συνομιλία είχε ως εξής:
-Τι κάνεις παιδί μου? Την παλεύεις εκεί?
-Ε ναι μωρέ την βγάζω όπως μπορώ.
-Θα'ρθεις για Πάσχα?
-Μπα, που λεφτά ρε πατέρα...
-Καλά και θα τη βγάλεις εκεί όλο το Πάσχα?
-Ε όχι κι όλο... Θα πάω πάλι Άμστερνταμ.
-Α βλέπω σου καλάρεσε εκεί.

Ακολούθησαν χαχανιτά από τους γονείς μου και υπονοούμενα τύπου "'Αντε καλά να περάσεις και φέρε τίποτα και από δω" κλπ κλπ.

Μιας και θα με επισκεφτόταν μία φίλη από Ελλάδα, ονόματι Ν της πρότεινα να πάμε παρέα μια μονοήμερη εκδρομούλα Άμστερνταμ. Αφού θα έβλεπε το Λονδίνο να μην έβλεπε και το Άμστερνταμ?
Τελικά καταλήξαμε να πάμε καμιά δεκαριά άτομα. Κάποιοι άκυροι και κάποιοι φιλαράκια.

Οι άκυροι χάθηκαν μέσα στην παραζάλη του ταξιδιού και οι άλλοι περάσαμε αξέχαστες αν και λιγο θολές στιγμές.
Τραυματική εμπειρία ήταν το πήγαινε στο λεωφορείο όπου ένα μυξιάρικο -το βάφτισα Βελζεβούλη- πέρα του ότι δεν μας άφησε να κλείσουμε μάτι, έχεζε και έκλανε και η μάνα του (που είχε άλλα 3 σαν κι αυτό) τού άλλαζε πάνες 2 θέσεις μπροστά από εμάς. Πίκρα σου λέω...

Όταν έχεις ήδη πάρει μια γεύση από Άμστερνταμ το καλό είναι ότι ξέρεις που να πας και δε χάνεις χρόνο.
Green House, Bulldog και Baba γνωστοί προορισμοί και δοκιμασμένοι.

Κατάφερα να βγάλω νοκ-αουτ την παρέα στο άψε σβήσε συνδυάζοντας Super Silver, Amnesia Haze,White Widow και Lemon Haze.
Δε θα ξεχάσω τη Γ να αυτοχαστουκίζεται και να λέει: -Μα αφού δεν πονάω να δες (και χλατσς το αυτοχαστούκισμα)! και -Παρελθόν παρόν παρελθόν μέλλον (τώρα τι εννοούσε μόνο αυτή ήξερε ή ούτε κι αυτή!). Μετά επέμενε ότι έζησε για 2 λεπτά στο παρελθόν.
Ο Λ πάλι ήταν σε ένα συνεχές φρένζι και κωλοχτυπιόταν από το γέλιο σε άκυρες στιγμές. Στιγμές θεικές! Ατάκες που θα μείνουν : I die, I die twice, I dow και I dow twow!

 Άλλο αξιοσημείωτο ήταν που εγώ, ο Λ και η Ν τη βγάλαμε το βράδυ στους δρόμους και ένας άστεγος μας έδινε οδηγίες για το πώς να επιβιώσουμε σαν άστεγοι στο Άμστερνταμ· να έχετε υπόψιν ότι είναι παράνομο να κοιμάσαι στο δρόμο και πρέπει να πας σε μετρό, τρένο για να μη σε πιάσουν,αλλιώς έχει πρόστιμο.

Κατά τη βραδινή μας περιπλάνηση είδαμε σε πρώτη μετάδωση ένα ζευγάρι σε στιγμές στοματικού σεκς.
Λίγο αργότερα εκεί που περπατούσαμε παρατηρώ ότι λείπει η Ν κοιτάω πίσω και βλέπω ότι σωριάστηκε στο πεζοδρόμιο.
-Ρε μαλάκα είσαι καλά?
-Ναι ρε με πήρε ο ύπνος ενώ περπατούσα.

Τα σχόλια περιττά.

Το τι φαγητό φάγαμε δε λέγεται!  Χέζονται στο τάληρο όσοι έχουν φαγάδικα στο 'Αμστερνταμ!

Κάναμε και καμιά 10αριά φορές το γύρο του Red Light District, το οποίο όσες φορές κι αν το δω δε χορταίνω. Μερικές κοπέλες τις θυμόμουν από την προηγούμενη φορά!
Η Γ έκανε και φιλίες με μια πόρνη.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι είχε κωλοζέστη! Μιλάμε κοντομάνικα και πάλι ιδρώναμε! Αφού μαυρίσαμε κι όλας!
Αλλά ό,τι καιρό και να έχει το Άστερνταμ άπαξ και μπεις στο coffee shop δεν έχει σημασία. Χρόνος, καιρός τίποτα δεν έχει να λέει. Το μόνο που μετράει είναι η παρέα. Κι εγώ είχα την καλύτερη!

A for Amsterdam !

Και ναι! Ήρθε η στιγμή που και εγώ επισκέφθηκα το Άμστερνταμ!

H Γ ήρθε και με βρήκε Λονδίνο και μετά από 5 μέρες κρεπάλης την κάναμε με το λεωφορείο για Άμστερνταμ! Δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελείωσω...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι φήμες βγήκαν αληθινές. Be wise...Legalize λέει το ρητό και στο Άμστερνταμ αυτό είναι πραγματικότητα. Έπαθα την πλάκα της ζωής μου όταν βγαίνοντας από την Άσπρη Τουλίπα (το hostel που έμενα) είδα τον κόσμο να πίνει το τσιγάρο του χαλαρά και απενοχοποιημένα.

Όσο για τα coffee shops... Αγαπημένο ήταν το Green House που είναι κοντά στο hostel Meeting Point. Επισκεφθήκαμε και το Bulldog ,το αρχαιότερο coffee shop στο Άμστερνταμ (προσοχή γιατί είναι δύο με το ίδιο όνομα, το παλαιότερο είναι το ακριανό), το Baba (κάντε bong εκεί και θα με θυμηθείτε) και καμιά δεκαριά άλλα που δε θυμάμαι τώρα. Παρατήρησα γενικά ότι κάθε coffee shop έχει τελείως διαφορετική διακόσμηση και μουσική. Είδα από oriental με pop μουσική μέχρι εναλλακτικό με rock μουσική. Μάλιστα ένα που το λέγανε Doors ήταν γεμάτο από posters της μπάντας.

Γενικά υπάρχουν coffee shops για όλα τα γούστα και όλες τις τσέπες. Αν και το ακριβό δε σημαίνει απαραίτητα και ποιοτικό. Προτείνω στους λάτρεις του skunk να δοκιμάσουν white widow, super silver, amnesia haze και black cheese όπως και δήποτε και l.a confidential,greenhouse special, purple haze και bio bubble για κάτι εναλλακτικό. Πολύ ενδιαφέρον έχει η μίξη bio bubble,amnesia haze,black cheese και red libanon hash.

Η πόλη του Άμστερνταμ πανέμορφη,αλλά πολύ κρύο και 20 πόντοι χιόνι δε σ'αφήνουν να κρίνεις αντικειμενικά οπότε θα ξαναπάω για να σχηματίσω πιο ολοκληρωμένη άποψη!
 Πάρα πολύ μου άρεσε και το Red Light District. Οι κοπέλες στις βιτρίνες με τα κόκκινα και ροζ φωτάκια έμοιαζαν εξωπραγματικές! Οι περισσότερες ήταν σαν κούκλες με υπέροχα πρόσωπα και τέλεια σώματα. Μην προσπαθήσετε να τις βγάλετε ποτέ φωτογραφία παρά τη θέλησή τους καθότι κάθε μία έχει στο δωμάτιό της ένα μπουκάλι με βιτριόλι το οποίο δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν. Επίσης μην διανοηθεί κανείς όσο θα είναι στο  δωμάτιο με κάποια από τις κοπέλες να κάνει κάποια εξυπνάδα. Κάθε δωμάτιο έχει κουμπί πανικού το οποίο στέλνει σήμα στην αστυνομία. Με το που θα κάνεις λοιπόν τη μ***κία σου θα έρθουν οι μπάτσοι του Άμστερνταμ και θα σε σαπίσουν - και καλά θα σου κάνουν.

Οι τουρίστες ήταν οι περισσότεροι στην ίδια φάση με μας οπότε κάναμε παρέα με πολλά παιδιά από το hostel που μέναμε και από τα coffee shops που αράζαμε. Υπάρχουν video και φωτογραφίες ντοκουμέντα τα οποία δε δύναμαι να παραθέσω εδώ για ευνόητους λόγους! Οι Ολλανδοί πάλι μας κοιτούσαν με μισό μάτι και δεν ήταν και πολύ ευγενικοί. Πέρα του ότι δεν υπήρχαν πουθενά ταμπέλες στα Αγγλικά και μιας και δεν ομιλώ την Φλαμανδικήν μου βγήκε λίγο η πίστη! Κάτι το οποίο μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι οι Γάλλοι που γνωρίσαμε και 9 στους 10 δε μιλούσαν καθόλου Αγγλικά σε αντίθεση με Ισπανούς, Ιταλούς που τουλάχιστον ήξεραν τα βασικά. Επιπλέον παρατήρησα πολλούς Ασιάτες στα μουσεία και κανέναν σε coffee shop!

Το hostel που μέναμε πιστεύω βοήθησε πολύ λόγω τοποθεσίας (μέσα στο Red Light District) και ατόμων να περάσουμε πολύ καλά. Οι υπάλληλοι ευγενικοί, είχαμε κι ένα ειδύλλιο Γ και ρεσεψιονίστα -αλλά μονόπλευρο καθώς η Γ ήθελε έναν Γάλλο με έξι ονόματα. Μέναμε σε ένα δωμάτιο με άλλα 10 άτομα. Βέβαια, κάθε μέρα έρχονταν και έφευγαν διάφοροι. Γνωρίσαμε από γαμάτα άτομα μέχρι γάματα άτομα όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων. Highlights ήταν όταν κάπου 5 το πρωί ένας 50χρονος από Ν. Αμερική την αμόλησε ενώ κοιμόταν και ο Ασιάτης που κοιμόταν απέναντί του σηκώθηκε και έφυγε μες τη μαύρη νύχτα, εγώ άραξα με έναν παππού από το Περού και έναν τύπο αγνώστης προελεύσεως που μίλαγε Γαλλικά και φυσικά το τελευταίο βράδυ που αράξαμε στο hostel  μαζί με 2 Γάλλους και την κοπέλα του ενός από Καλιφόρνια και 3 άκυρες Aμερικάνες.

Ήταν εμπειρία ζωής και σίγουρα θα καθιερώσω μια φορά το χρόνο να πηγαίνω Άμστερνταμ!

 This was my Amsterdam Experience! 
 Tell me yours!