Το Pride του Σαββάτου ήταν το 5ο Pride στο οποίο πήγα στην Αθήνα.
Το πρώτο ήταν το 2008!!!
Δέκα χρόνια μετά λοιπόν βλέπω με μεγάλη μου χαρά συμμετοχή και από σημαντικούς φορείς, κυβερνητικούς εκπροσώπους, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, και όπως πάντα ενημερωτικά περίπτερα σε σχέση με την υγεία, την παιδεία κλπ.
Εννοείται μεταξύ άλλων υπήρχαν τα κλασσικά περίπτερα με merchandise, μικρών queer ομάδων, πολιτικών παρατάξεων, της colour youth, και των Άθεων Ελλάδος.
Μου έκανε εντύπωση το περίπτερο των αστυνομικών. Έπιασα και την κουβέντα με έναν επειδή ήταν φίλος ενός γνωστού μου και εξεπλάγειν με την προθυμία του και τις απόψεις του. Βέβαια, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι οι υποστηρικτές λοατκι+ μέσα στο σώμα χωρίζονται σε νεοφιλελεύθερους και αριστερούς, κι ότι εκείνος δεν ήταν αριστερός.
Νομίζω πάντως πως ο χώρος της πλατείας Συντάγματος δεν έχει τη δομή της πλατείας Κλαυθμώνος. Η πλατεία Κλαυθμώνος επέτρεπε καλύτερη κατανομή των περιπτέρων και ευκολότερη πρόσβαση στη μουσική σκηνή. Αν και καταλαβαίνω τη συμβολική αξία του να λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ μπροστά από τη Βουλή, ήταν σα να λείπει κάτι... Και η παρέλαση έκανε μικρότερο κύκλο από παλαιότερα.
Μπορώ να πω πως είχε αρκετό κόσμο, αλλά έχω δει και περισσότερο.
Όσον αφορά τη μουσική σκηνή, πριν τελειώσει η παρέλαση ήταν ό,τι νά'ναι, με συνδυασμούς παραδοσιακής και οριεντάλ μουσικής με dubstep. Φαντάζομαι μετά την παρέλαση που θα είχαν μαζευτεί όλ@ στην πλατεία θα ήταν καλύτερες οι μουσικές επιλογές.
Δεν ακολούθησα την παρέλαση από την αρχή, παρά πήγα προς το τέλος. Είχε κάποια οχήματα με μουσική, performers και άτομα που χόρευαν, αλλά ομολογουμένως δεν ήταν τόσο φαντασμαγορικά όσο το 2008 ή 2009 για παράδειγμα. Έλειπε το glitter και η υπερβολή των προηγούμενων χρόνων.
Είδαμε και όχημα στα χρώματα του ουράνιου τόξου από την Taxi Beat και τυμπανιστές και ομάδα από τη Vodafone GR. Είχε και κάποιες άλλες ομάδες που έπαιζαν μουσική. Στα περίπτερα έδιναν βεντάλιες ουράνιο τόξο με το λογότυπο της Στέγης Ωνάση, η οποία ήταν και χορηγός του φεστιβάλ.
Γενικότερα, κρίνοντας από τον τίτλο του περσινού φεστιβάν ("Θέμα Παιδείας") αλλά και του φετινού ("Παρούσα") βλέπουμε μία τάση προς την ενημέρωση και την αναφορά σε πολιτικοκοινωνικά ζητήματα (πχ. η ελλιπής παιδεία σε σχέση με τη διαφορετικότητα καταλήγει σε διακρίσεις και ο σεξισμός και μισογυνισμός στοχοποιούν τη γυναίκα αλλά και ό,τι αυτή συμβολίζει τιμωρώντας τη θηλυκότητα).
Ίσως αυτό σημαίνει ότι σιγά σιγά το φεστιβάλ θα είναι λιγότερο πάρτυ και περισσότερο ενημέρωση και διαμαρτυρία.
Θα δείξει.
Αυτό που θα μου μείνει είναι η σημαία πάνω στη Βουλή και το πόσο διαφορετικά ήταν τα άτομα που συμμετείχαν και φέτος. Από γονείς με παιδιά, μέχρι drag queens, εφηβ@ς που τώρα άρχισαν να ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους, λοατκι+ άνω των 60, λοατκι+ αμεα, straight allies κλπ.
Και του χρόνου!
Το πρώτο ήταν το 2008!!!
Δέκα χρόνια μετά λοιπόν βλέπω με μεγάλη μου χαρά συμμετοχή και από σημαντικούς φορείς, κυβερνητικούς εκπροσώπους, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, και όπως πάντα ενημερωτικά περίπτερα σε σχέση με την υγεία, την παιδεία κλπ.
Εννοείται μεταξύ άλλων υπήρχαν τα κλασσικά περίπτερα με merchandise, μικρών queer ομάδων, πολιτικών παρατάξεων, της colour youth, και των Άθεων Ελλάδος.
Μου έκανε εντύπωση το περίπτερο των αστυνομικών. Έπιασα και την κουβέντα με έναν επειδή ήταν φίλος ενός γνωστού μου και εξεπλάγειν με την προθυμία του και τις απόψεις του. Βέβαια, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι οι υποστηρικτές λοατκι+ μέσα στο σώμα χωρίζονται σε νεοφιλελεύθερους και αριστερούς, κι ότι εκείνος δεν ήταν αριστερός.
Νομίζω πάντως πως ο χώρος της πλατείας Συντάγματος δεν έχει τη δομή της πλατείας Κλαυθμώνος. Η πλατεία Κλαυθμώνος επέτρεπε καλύτερη κατανομή των περιπτέρων και ευκολότερη πρόσβαση στη μουσική σκηνή. Αν και καταλαβαίνω τη συμβολική αξία του να λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ μπροστά από τη Βουλή, ήταν σα να λείπει κάτι... Και η παρέλαση έκανε μικρότερο κύκλο από παλαιότερα.
Μπορώ να πω πως είχε αρκετό κόσμο, αλλά έχω δει και περισσότερο.
Όσον αφορά τη μουσική σκηνή, πριν τελειώσει η παρέλαση ήταν ό,τι νά'ναι, με συνδυασμούς παραδοσιακής και οριεντάλ μουσικής με dubstep. Φαντάζομαι μετά την παρέλαση που θα είχαν μαζευτεί όλ@ στην πλατεία θα ήταν καλύτερες οι μουσικές επιλογές.
Δεν ακολούθησα την παρέλαση από την αρχή, παρά πήγα προς το τέλος. Είχε κάποια οχήματα με μουσική, performers και άτομα που χόρευαν, αλλά ομολογουμένως δεν ήταν τόσο φαντασμαγορικά όσο το 2008 ή 2009 για παράδειγμα. Έλειπε το glitter και η υπερβολή των προηγούμενων χρόνων.
Είδαμε και όχημα στα χρώματα του ουράνιου τόξου από την Taxi Beat και τυμπανιστές και ομάδα από τη Vodafone GR. Είχε και κάποιες άλλες ομάδες που έπαιζαν μουσική. Στα περίπτερα έδιναν βεντάλιες ουράνιο τόξο με το λογότυπο της Στέγης Ωνάση, η οποία ήταν και χορηγός του φεστιβάλ.
Γενικότερα, κρίνοντας από τον τίτλο του περσινού φεστιβάν ("Θέμα Παιδείας") αλλά και του φετινού ("Παρούσα") βλέπουμε μία τάση προς την ενημέρωση και την αναφορά σε πολιτικοκοινωνικά ζητήματα (πχ. η ελλιπής παιδεία σε σχέση με τη διαφορετικότητα καταλήγει σε διακρίσεις και ο σεξισμός και μισογυνισμός στοχοποιούν τη γυναίκα αλλά και ό,τι αυτή συμβολίζει τιμωρώντας τη θηλυκότητα).
Ίσως αυτό σημαίνει ότι σιγά σιγά το φεστιβάλ θα είναι λιγότερο πάρτυ και περισσότερο ενημέρωση και διαμαρτυρία.
Θα δείξει.
Αυτό που θα μου μείνει είναι η σημαία πάνω στη Βουλή και το πόσο διαφορετικά ήταν τα άτομα που συμμετείχαν και φέτος. Από γονείς με παιδιά, μέχρι drag queens, εφηβ@ς που τώρα άρχισαν να ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους, λοατκι+ άνω των 60, λοατκι+ αμεα, straight allies κλπ.
Και του χρόνου!
